Skupština Crne Gore je u skladu sa najavom predśednika Skupštine Crne Gore Ranka Krivokapića na osmoj – posebnoj śednici prvog redovnog (proljećnjeg) zasijedanja u 2015. godini dana 26. juna 2015, sačinila Analizu – Informaciju o ugovorima o dugoročnom zakupu i koncesijama o kojima na prijedlog Vlade odlučuje Skupština Crne Gore, za period 2006. - 2015. godina.

Takođe, posebno ukazujemo na činjenicu da do 31. jula 2015. godine Skupština Crne Gore nije odbila nijedan prijedlog ugovora o dugoročnom zakupu i koncesijama, a da su tek 31. jula većinom poslanika odbijena dva takva ugovora.

Analiza je takođe pokazala nespornim da Vlada Crne Gore ni u jednom slučaju nije poštovala svoju striktnu i elementarnu obavezu iz skupštinskih odluka da  “Vlada Crne Gore dostavlja jednom godišnje (na kraju četvrtog kvartala) Skupštini Crne Gore izvještaj o realizovanim investicijama za tekuću godinu.

Činjenica što je Vlada Crne Gore ignorisala obavezu izvještavanja Skupštine o realizaciji investicionih obaveza koje proizilaze iz zaključenih ugovora je onemogućila Skupštinu da prati dinamiku i stepen poštovanja ugovornih obaveza na koje je dala saglasnost, čime je Skupština praktično isključena iz procesa nadzora i informisanja, a njena kontrolna uloga dezavuisana.

U ovom kontekstu posebno naglašavamo stav iz Rezolucije Evropskog Parlamenta iz 2015. godine, u kojem se Vlada poziva da „poboljša pristup Parlamenta potrebnim informacijama“.

Analiza je takođe pokazala, pozivajući se na izvještaj Državne revizorske institucije o reviziji uspjeha Sekretarijata za razvojne projekte „Praćenje statusa i dinamike investicionih projekata“ iz jula 2014. godine, da postoji preklapanje nadležnosti institucija u fazi planiranja, raspisivanja tendera i praćenja realizacije investicionog projekta.

Na drugoj strani, kada su u pitanju nadzor, kontrola i praćenje realizacije zaključenih ugovora, za većinu navedenih institucija, navodi se u Izvještaju DRI, nije jasno definisana njihova nadležnost koja bi obuhvatila poslove praćenja dinamike realizacije investicija i sistem izvještavanja, usljed čega se na neadekvatan način vrši nazdorna – kontrolna funkcija države.

Iz ovoga se jasno zaključuje da u dijelu izvršne vlasti postoji neefikasan sistem u oblasti praćenja statusa i dinamike realizacije investicionih projekata, čime se država Crna Gora lišava ključne poluge sprovođenja djelotvornog nadzora realizacije ugovornih obaveza od strane investitora, čime se otvara prostor za potencijalne štete po državne interese u veoma važnoj oblasti upravljanja kapitalnim državnim resursima.

Jasno je iz urađene Analize da u državnom sistemu ne postoji problem sprječavanja bilo kakvih razvojnih projekata već da postoji ozbiljan problem neuvažavanja uloge Skupštine Crne Gore kroz kršenje obaveza Vlade o redovnom izvještavanju Parlamenta o ugovornim obavezama, kao i da postoji problem manjkavog sistema u samoj izvršnoj vlasti u dijelu nadzora nad ugovornim obavezama od strane te grane vlasti.